Poprzez uprawianie sportu wielu z nich znalazło sens życia, wyszło z cienia i zaczęło się uśmiechać. Doświadczeni przez los od urodzenia, albo na skutek tragicznego wydarzenia, zamknięci w sobie długo nie mogą dojść do równowagi. Czuja się inni, gorsi, a przecież tak nie musi być. Całe szczęście, że na swej wyboistej drodze spotkali kogoś życzliwego, który pomógł in znaleźć światło nadziei.
Tadeusz Milewski w przeszłości świetny biegacz, reprezentant Polski, jest osoba niedowidzącą, więc problemy tego środowiska zna jak mało kto. Od dawna pomaga ludziom, obecnie pełni funkcje prezesa Federacji Sportu Osób Niepełnosprawnych.
Powstanie federacji było niezbędne – mówi Milewski. Jesteśmy teraz reprezentantem całego środowiska, przez co łatwiej negocjować w prawie dotacji na sport niepełnosprawnych. Poprzednie rozdrobnienie temu nie sprzyjało, trudno tez było dostrzec wszystkie potrzeby.
Zajmujemy się upowszechnianiem kultury fizycznej, sportu i turystyki kwalifikowanej. Poprzez organizowane imprezy można przekonać się o wartościach jakie niosą. Ile radości sprawia to ludziom, którzy jeszcze niedawno czuli się niepotrzebni, bezwartościowi. Tak jak w sporcie wyczynowym są u nas zawodnicy wybitni, a także ci zwyczajni, dla których trening jest pokonywaniem kolejnej bariery, dążeniem do normalności.
Wzorce muszą być i o nie dbamy. W Mrągowie mamy 13-letnia Anię Stolarczyk – wielki talent szachowy, jak mówią czystej wody. W minionym roku zdobyła w Belgii złoty medal mistrzostw świata juniorek do lat 20. Dzięki naszym zabiegom Urząd Marszałkowski zafundował jej komputer i teraz może w pełni rozwijać swoje umiejętności. Szachy wciągnęły ja bez reszty.
Mamy w regionie dwóch uczestników Paraolimpiady w Sydney: Andrzeja Iwaniaka i Piotra Moszczyńskiego. W Australii reprezentacji nie powiodło się najlepiej, ale obaj są medalistami mistrzostw świata i Europy. To niezłomni sportowcy. Mimo, że od kilku lat w Olsztynie nie ma sekcji siatkarskiej nie zaprzestali treningów. Graja w lidze TKKF lub dojeżdżają do Łodzi lub Warszawy, gdzie istnieją drużyny siatkarzy niepełnosprawnych. Chcemy im pomóc. Wszystko wskazuje na to, że niebawem cała para ruszy w Elblągu klub Atak i będziemy mieli silny zespół regionalny.
Niewątpliwie wizytówka jest Klub Sportowy Niewidomych i Niedowidzących Warmia i Mazury – multimedalista w rozgrywkach szachowych i brydżowych, rozwijający również inne dziedziny sportu, w tym rowerowe tandemy. To osobliwa specjalność, której popularność ciągle wzrasta. Pilotem tandemu jest osoba widząca, partnerem zawodnik niewidomy. Kolarze startujący w cyklu kryteriów ulicznych rozwijają szybkość do 70 km/godz. Konkurencja jest niezwykle widowiskowa, jeden szkopuł w tym, ze dość droga.
Ciągle dążymy do integracji ze sportowcami pełnosprawnymi. Stąd wspólne imprezy między innymi doroczny turniej brydżowy w Ornecie. Zresztą brydżyści i szachiści od dawna uczestniczą w normalnych ligach, mając dla wyrównania szans pewne przywileje, możliwość dotknięcia figury przez wykonaniem ruchu czy brajlowskie karty. Dzięki takiej rywalizacja wzrasta poczucie wartości, a to w naszej sytuacji najważniejsze.
Dbając o naszych wyczynowców nie zapominamy że główna misja jest upowszechnianie kultury fizycznej i turystyki. Ale wzorce muszą być i pochodzą od tych, którzy osiągnęli mistrzostwo. Nie da się ukryć, że w regionie są ośrodki prężne, ale i takie, które zwykliśmy nazywać białymi plamami. One muszą zniknąć i walczyć o to będziemy z pełna determinacją.
Marek Dabkus
Tekst ukazał się w „Naszej Gazecie”(kwiecień 2001)
