Ponad 234 tysiące różnego rodzaju imprez sportowych, w których udział brało ponad sześć i pół miliona zawodniczek i zawodników zorganizowały w ciągu ostatnich 35 lat Ludowe Zespoły Sportowe w województwie olsztyńskim. Obecna sieć organizacyjna w Olsztyńskiem do 484 ogniwa (w tym 48 rad gminnych i 7 Ludowych Zespołów Sportowych). 2080 sekcji sportowych, 303 sekcje turystyczne. Około 35 tys. tylko zarejestrowanych członków.
Ludowe Zespoły Sportowe jako organizacja społeczna działająca przede wszystkim przez sport i turystykę spełniają szersze zadania, maja wyższe aspiracje, podejmują inicjatywy wykraczające poza strefę kultury fizycznej. Przysposabiają młodzież wiejska do działalności społecznej, inicjują wiele wspólnych z innymi organizacjami młodzieżowymi akcji na rzecz środowiska.
A zaczęło się przed trzydziestu pięciu laty skromnie od 23 zespołów skupiających w całym województwie 326 członków. Idea znalazła podatny grunt, znalazła zrozumienie i pomoc innych, bardziej doświadczonych organizacji. No i przede wszystkim ofiarnych,pełnych oddania działaczy, na których zawsze można było liczyć. Dzięki nim kultura fizyczna na wsi olsztyńskiej szybko powiększała swoją bazę organizacyjną i dorobek sportowy.
Już w 1951 roku członkowie LZS zdobyli prymat w wojewódzkich jesiennych biegach przełajowych. Dało to początek masowemu uprawianiu tej właśnie dyscypliny, która teraz ma już bogate tradycje. Kontynuowane są one w formie biegów grunwaldzkich. W latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych lekkoatletyka miała mocną pozycję wśród LZS-owców. Świadczy o tym chociażby fakt iż na liście pierwszego plebiscytu na najlepszych sportowców wiejskich ogłoszonego w 1958 roku dominowali lekkoatleci. Honorowy tytuł uzyskał oszczepnik Ryszard Patelka, a oprócz niego w dziesiątce znaleźli się jeszcze: Sławomir Pyra (3), Stanisław Berliński (5), Irena Wałkuska (16), Tadeusz Ziółkowski (9), Marek Mielka (10).
Pojawiło się wtedy wiele talentów i to nie tylko na skalę wojewódzką (oprócz Patelki, który obecnie jest szkoleniowcem w bydgoskim Zawiszy, Pyra, Czudes, Bakulin, Lech, Gano i inni). Sprzyjało temu wprowadzenie do kalendarza imprez stałych zawodów powiatowej ligi la LZS, rozgrywanie mityngów itp. Szkoda, że następne lata zmieniły kierunek zainteresowań. Dziś dominuje tenis stołowy, kolarstwo, podnoszenie ciężarów, piłka siatkowa, piłka nożna. Wydaje się jednak, ze powrót do lekkiej atletyki byłby wskazany i pożyteczny zarówno dla sportu wiejskiego jak i olsztyńskiego.
Od 1956 roku LZS stały się samodzielną organizacją sportową działającą na podstawie własnego statutu. Rozszerzyło to znacznie możliwości. Trudno wymienić nawet najważniejsze osiągnięcia, było ich tak dużo w różnych dyscyplinach sportu (było ich wtedy w LZS kilkanaście), w działalności społecznej, turystycznej, rozwoju rekreacji na wsi, w budowie bazy (wybudowano około 800 różnych obiektów). Wyrośli mistrzowie, rekordziści, reprezentanci Polski i olimpijczycy (m. in. Jan Lisowski, Krzysztof Ferenstein, Andrzej Komar, Adam Bondar, Edward Kuliś, Tadeusz Daukszewicz i inni).
Dwukrotnie na ogólnopolskich igrzyskach LZS pracowników gospodarki rolnej Olsztyńskie zdobywało krajową palmę pierwszeństwa. Spartakiady zakładowe i środowiskowe, igrzyska zimowe i letnie skupiają coraz większą liczbę uczestników, członków LZS i ich rodzin, pracowników gospodarstw rolnych, instytucji pracujących na rzecz rolnictwa. Integracji środowiska sprzyjają różne akcje , przede wszystkim zdrowe współzawodnictwo.
Powszechność działania jest nadal jednym z podstawowych zadań w aktualnej pracy olsztyńskiej LZS-ów. Towarzyszyć mu musi jednak stała troska o atrakcyjność programu, stosowanie form zachęcających do współudziału w imprezach jak najliczniejszych rzesz młodzieży szkolnej i pracującej, pracowników gospodarki żywnościowej, ogółu mieszkańców wsi.
W trudnej sytuacji ekonomicznej kraju trudno liczyć na zwiększenie dotacji. Dlatego konieczne jest bardziej celowe i przemyślane gospodarowanie posiadanymi środkami, umiejętne nimi dysponowanie przez rady gminne LZS, z drugiej zaś strony większe niż dotychczas zainteresowanie sprawami wychowania fizycznego i turystyki przez władze gminne, uwzględniania ich w programie sesji gminnych rad narodowych, które jak dotąd poświęcały im zbyt mało uwagi (wm)
Tekst ukazał się w Gazecie Olsztyńskiej (grudzień 1981 r.)
