W zakończonych w lipcu 2002 roku w Biesku-Białej Lekkoatletycznych Mistrzostwach Polski juniorów reprezentacja regionu warmińsko-mazurskiego zdobyła cztery złote i cztery srebrne medale. W klasyfikacji województwa nasi lekkoatleci znaleźli się w czołowej szóstce a w punktacji klubowej LUKS Budokar Orneta zajął czwarte miejsce, ustępując tylko uznanym potęgom.
To osiągnięcie jest miłą niespodzianką, tym bardziej, że o „królowej” na Warmii i Mazurach nie mówiło się ostatnio najlepiej, a wyniki były dalekie od oczekiwań i tradycji. Słowa uznania należą się przede wszystkim środowisku orneckiemu, gdzie w skromnych warunkach, bez tartanu młodzież pnie się w hierarchii krajowej i międzynarodowej. Prezes Budokaru Bogdan Karpiesiuk ma uzasadnione powody do dumy, pomaga jak może zdolnemu trenerowi Leszkowi Makowskiemu, który jak mało kto potrafi wyłowić najzdolniejszych, a potem szlifować ich talent.
Piotr Zrada ( na zdjęciu już jako trener) jest pierwszoplanową postacią lekkoatletycznej Ornety. Mistrz świata juniorów w sztafecie szwedzkiej w tym roku przymierzył się już na serio do indywidualnych startów na dystansie 400 metrów. Dość szybko zapewnił sobie minimum na kolejne mistrzostwa globu na Jamajce, a w Bielsku udowodnił, że jest w kraju najlepszym specjalistą i niebawem zagrozi utytułowanym seniorom: Maćkowiakowi, Haczkowi czy Rysiukiewiczowi. Czas 46.84 przesądza o jego udziale w mistrzostwach świata w konkurencji indywidualnej, wskazuje również, że będzie najmocniejszym punktem w biegu rozstawnym 4 razy 400 metrów.
Wydawało się, że Piotrek będzie jedynym naszym reprezentantem na dalekiej Jamajce, tymczasem w Bielsku minimum uzyskała nieoczekiwanie kolejna złota medalistka Urszula Jasińska z Polonii Pasłęk, która posłała oszczep na odległość 54.16. Wynik znakomity, dający na pewno przepustkę do czołówki krajowej seniorek.
Na najwyższym stopniu podium stanął jedyny w gronie medalistów olsztynianin Damian Pieterczyk z Gwardii, który wygrał bieg na 1500 metrów. Pierwsze miejsce, co jest tez sporą niespodzianką zajęła sztafeta 4 razy 400 metrów dziewcząt. Juniorki Ornety wystąpiły w składzie: Król, Rajch, Kowic, Rajkiewicz. Srebrne medale wywalczyli: Agnieszka Lewandowska (Budokar) na 5000 metrów, Sylwia Kowic (Budokar) na 400 metrów, Iwona Lipińska (PKS Szczytno) w pchnięciu kulą i Marek Roman (Budokar) w biegu na 1500 metrów.
Osiągnięcia warmińsko-mazurskiej młodzieży są niepodważalne, ale od razu skłaniają do refleksji – co dalej? Czy ci zawodnicy zostaną w regionie i w przyszłości zdobywać będą medale w Młodzieżowych Mistrzostwach Polski i Mistrzostwach Polski seniorów. Mając taki zaczyn zupełna nieodpowiedzialnością byłoby zmarnowanie szansy, tym bardziej, że w województwie mamy takie warunki by tę grupę szkolić na odpowiednim poziomie. Medaliści kończą niebawem szkoły średnie i staną przed dylematem jak realizować swe plany sportowe i życiowe. Z pewnością w kolejce ustawi się kilka mocnych klubów, które tylko czekają by już u siebie zamienić diamenty w brylanty. Wszystkich lekkoatletów na pewno nie zatrzymamy, ale trzeba stworzyć logiczny system by na Warmii i Mazurach też można było rozwijać dorosłą karierę sportową.
To prawda, że większość aktualnych medalistów rekrutuje się z mniejszych ośrodków, gdzie ambitni nauczyciele wychowania fizycznego i trenerzy zarazem potrafili przełamać monopol futbolu. W Ornecie, Pasłęku czy Iławie nie ma wyższych uczelni, ale taka jest w Olsztynie. Uniwersytet Warmińsko-Mazurski jest idealnym miejscem, żeby sport, zwłaszcza lekka atletykę połączyć z dalsza edukacją. Wspaniałe warunki naturalne, stadion z tartanowa bieżnia, wreszcie bliskość do domu rodzinnego to gotowy pomysł by królowa stała się u nas prawdziwą królową. Czy tak się stanie?
(lipiec 2002)
