Urodziła się 27 września 1950 roku w Stargardzie Szczecińskim. Była jedna z najwybitniejszych olsztyńskich lekkoatletek. Złotymi zgłoskami zapisała się w kronikach „królowej sportów” 11 sierpnia 1973 roku, kiedy to podczas zawodów w warszawie ustanowiła rekord świata na 400 metrów przez plotki. Osiągnęła czas 56.7 sekundy.
Przygodę ze sportem zaczęła w LKS Pomorze. Po trzech latach (1967-1970) trafiła do Gwardii Olsztyn. Startowała w barwach olsztyńskiego klubu przez 11 lat. Należała do tej generacji lekkoatletów Gwardii, kiedy klub był krajowym potentatem. Danusia – jak ja pieszczotliwie nazywał Janusz Malinowski (trener Gwardii) była podpora teamu w tak wówczas rozgrywkach ligowych. Dzięki ogromnej wszechstronności startowała w kilku konkurencjach, po to by zdobywac bezcenne punkty.
Koledzy pamiętaja Dankę jako niezwykle pracowitą, ambitna zawodniczkę, potrafiąca wykorzystywać swe długie nogi i smukłą sylwetkę. Pokonywała plotki na dystansie jednego okrążenia niczym gazela. Trzeba wiedzieć, że była to w tym czasie nowa konkurencja , uprawiana przez kobiety, wymagająca udanego połączenia szybkości i techniki. Posiadała doskonałą koordynację ruchów, szybko poprawiała swoje rekordy życiowe. Wreszcie pobiegła tak szybko jak nikt dotąd na świecie.
Jej krajowe występy to pasmo nieprzerwanych zwycięstw. Była żądna ciągłych sukcesów. Pierwszy rekord Polski ustanowiła mając niespełna 23 lata. To dawało nadzieje na przyszłość. Miała na swym koncie osiemnaście rekordów kraju na stadionie i dwa w hali. Była sześciokrotna mistrzynią Polski na stadionie i dwukrotna pod dachem. Dwadzieścia razy reprezentowała Polskę w oficjalnych meczach międzypaństwowych. Startowała w Igrzyskach Olimpijskich w Monachium (1972) i doszła do ćwierćfinału w biegu indywidualnym. Wystąpiła i w sztafecie. Niestety nasza czwórka została zdyskwalifikowana, bo Polki zgubiły pałeczkę. Trzykrotnie startowała w Mistrzostwach Europy. Z Helsinek i Rzymu wróciła z brązowymi medalami w sztafecie. W Rotterdamie i Katowicach reprezentowała kraj w Halowych Mistrzostwach Kontynentu i swój dorobek powiększyła o dwa kolejne brązowe krążki. Wystąpiła też w Pucharze Europy w Nicei (7 miejsce).
Po rozstaniu się z czynnym sportem pracowała jako policjantka, ale pogłębiająca się choroba nie pozwalała jej na kontynuację pracy. W naszej pamięci i sercach pozostała jako wspaniała lekkoatletka i piękna, zgrabna kobieta. Odznaczona została brązowym medalem „Za wybitne osiągnięcia sportowe”. Zmarła 13 kwietnia 2011 roku.
Tekst ukazał sie w Panoramie Warmii i Mazur 2011 (autor Jnusz Porycki)
