Już teraz mogę powiedzieć, że turniej Senior Games to był bardzo dobry pomysł. Po zakończeniu zawodów dwa lata temu bardzo miłe dla nas było to, że uczestnicy zwracali się do nas z prośbą o zorganizowanie kolejnego takiego spotkania - mówi Anna Wasilewska, członek zarządu województwa warmińsko-mazurskiego.
Skąd w regionie warmińsko-mazurskim tak mocny nacisk na politykę senioralną i aktywność osób dojrzałych?
– Wiadomo jak to jest w starszym wieku – jeśli brakuje ruchu to wszystko po pewnym czasie zaczyna boleć i przeszkadzać. Dzięki działaniom, prowadzonym przez funkcjonujący w urzędzie Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej, wiemy ile mamy w regionie osób starszych i wiemy też, jak duża jest wśród nich potrzeba ruchu. Chcieliśmy im trochę pomóc, ponieważ nie wszyscy mają siłę przebicia i aż tyle odwagi, by z własnej inicjatywy wziąć udział w zawodach sportowych.
Atuty regionu, jego położenie i piękno, mogą chyba pomóc w spędzaniu wolnego czasu aktywnie, na powietrzu?
– W naszym przepięknym regionie mamy świeże powietrze, dużo lasów, możemy się pochwalić sporą ilością ścieżek rowerowych. To właśnie w tych miejscach najczęściej spotykamy osoby starsze. Ale możemy się też poszczycić dużymi, nowoczesnymi obiektami sportowymi – np. w Olsztynie mamy fantastyczny basen olimpijski, niezwykle popularny wśród mieszkańców. Na prowadzone tam zajęcia fitness w wodzie przychodzi dużo osób w dojrzałym wieku, także mężczyzn.
W tych czasach uwaga skierowana jest raczej na aktywność dzieci i młodzieży. Może to się jakoś łączyć?
– Mówimy dużo o dzieciach i o ich aktywności, ale jeśli chcemy, by nasze dziecko czerpało radość z aktywności, musimy mu najpierw dać dobry przykład. Wychowanie to przecież głównie odwzorowywanie zachowań i pozytywnych nawyków. Jeżdżę w różne miejsca, gdzie odbywają się zawody sportowe i kiedyś wzięłam udział biegu dla VIP-ów. Kiedy przebrałam się w strój sportowy i buty widziałam dziwne miny niektórych osób – jak to, marszałek? A dlaczego nie? Czym ja się różnię od innych osób? Aktywni musimy być wszyscy.
Co daje ta aktywność fizyczna?
– Na pewno zdrowie fizyczne, ale i psychiczne. Widzę to u siebie – jak zmęczę się fizycznie, dotlenię organizm, to potem zupełnie inaczej myślę. Kiedy przychodzę do domu po pracy, nie jestem w stanie czytać gazety czy spokojnie poleżeć pod kocem. Taki odpoczynek jest nie dla mnie, muszę iść pobiegać, poruszać się. Na pewno też każdy wybierze sobie swoją ulubioną dyscyplinę.
Zawody Senior Games w tym roku odbędą się w siedmiu miastach. To musi być duże wyzwanie logistyczne…
– Na pewno tak, ale chciałabym podkreślić ogromną rolę miast partnerskich – wszystkie sprawy organizacyjne w danych miastach spoczywają bowiem na nich. Jak tylko miasto staje się naszym partnerem w tym przedsięwzięciu, podpisujemy porozumienie, w którym zapisujemy kto za co odpowiada. Współpraca układa się fantastycznie, bowiem wszyscy nasi partnerzy to ludzie związani ze sportem. My natomiast sprawujemy pieczę nad całością, mamy też w swoim budżecie środki przeznaczone na zawody, tworzymy stronę internetową.
Jest jakaś dyscyplina, której pani osobiście będzie mocniej dopingować?
– Na pewno jest mi bardzo bliskie pływanie oraz siatkówka, ale właściwie chyba nie ma takiej dyscypliny, której bym bardzo mocno nie kibicowała. Staramy się, by wszystkie były starannie zorganizowane i miały odpowiednie wsparcie.
Najważniejsze jest chyba to, że zawody dają efekt, popularyzują aktywność wśród seniorów i dlatego ma to sens?
– W czasie pierwszych zawodów dużo jeździłam po ośrodkach turniejowych, więc spędziłam dużo czasu z zawodnikami. Chcieliśmy zobaczyć, czy to co robimy ma sens, bo to, że zawody podobają się nam, organizatorom, jest tutaj nie tak ważne – to przecież impreza przede wszystkim dla zawodników.
Jedna z zawodniczek z Rosji opowiadała mi, że na udział w turniejach na całym świecie oszczędza z emerytury przez cały rok. Czasami nie jest w stanie jechać, bo bilet jest za drogi, ale cieszy się tym, co już zdołała zobaczyć. Był też jeden pan, który brał udział w zawodach pływackich chyba na wszystkich dystansach i wywiózł do domu kilkanaście medali. Później opowiadał, że jest po ciężkiej chorobie nowotworowej i nie wie co będzie dalej, ale cieszy się z każdego medalu i z tego, że może brać udział w takich zawodach.
