17 maja br. miną cztery lata od śmierci najlepszego pięściarza Warmii i Mazur – Eliasza Bartoszewicza. To czterokrotny medalista Mistrzostw Polski. W 1957 roku zdobył srebrny medal, w 1958 brązowy oraz w latach 1959 i 1960 ponownie srebrny. Z boksem zetknął się jako 14-latek w1951 roku. Był wychowankiem i wieloletnim zawodnikiem Budowlanych Olsztyn.
Szczyt jego kariery przypadł na lata pięćdziesiąte, które były najlepszym okresem polskiego pięściarstwa. Mimo ogromnej konkurencji stawał na podium najbardziej prestiżowych turniejów. Był liderem Budowlanych i walnie przyczynił się do awansu olsztynian do II ligi. Posiadał ogromny talent, a przy tym wielkie ambicje i serce do walki.
Największa furorę zrobił podczas jubileuszowych XXX. Mistrzostw Polski, które odbyły się w Poznaniu. Walki eliminacyjne zdecydowanie wygrał i w finale spotkał się z Tadeuszem Walaskiem – olimpijczykiem, wschodzącą gwiazdą światowego boksu amatorskiego. Eliasz po kontrowersyjnych decyzjach sędziów walkę przegrał, zdobywając tytuł wicemistrza Polski.
Olsztyński bokser, nieco zapomniany, zmarł w Szczytnie w Domu Opieki Społecznej im. Jana Pawła II. Dziś odżyła pamięć o najlepszym pięściarzu Warmii i Mazur. Stało się to za sprawą Ottona Tuszyńskiego, który przekazał olsztyńskiemu Muzeum Sportu im. Mariana Rapackiego pamiątki po bokserze. Otrzymał je od syna Eliasza – Wojciecha.
Otton Tuszyński to niezwykle barwna postać Warmii i Mazur, zarówno w życiu prywatnym jak i zawodowym. Urodzony w 1933 roku z pięściarstwem zetknął się jako 16-latek w olsztyńskim klubie „Gwardia”. W okresie służby wojskowej występował w barwach „GWKS” Olsztyn. W ringu stoczył 68 walk, z których 16 przegrał i 4 zremisował. Walczył w kategoriach od papierowej do lekkopółśredniej.
Na początku lat 60. pracował w klubie „Budowlanych” Olsztyn jako społeczny instruktor. W 1962 zdobył uprawnienia nauczyciela boksu. Następnie w 1966 roku został trenerem, ukończywszy kurs zorganizowany przez PZB we wrocławskiej WSWF. Był jednym z ulubieńców trenera wszechczasów popularnego „Papy” – Feliksa Stamma. Trener O. Tuszyński przyczynił się walnie do sukcesu klubu „Budowlani” Olsztyn. Będąc trenerem w roku 1967 wprowadził drużynę do II ligi.
Pracował również w Zabrzu i to z dużymi sukcesami. Zespół GKS Walka awansował do II ligi. W plebiscycie „Głosu Zabrza” w 1973 r. został „Trenerem Roku”w tym mieście. Warto nadmienić, że w tym czasie w w/w plebiscycie na najlepszego sportowca zwyciężył Jerzy Gorgoń przed Włodzimierzem Lubańskim.
Trener Otton Tuszyński przekazał Muzeum Sportu im. Mariana Rapackiego w Olsztynie pamiątki po Eliaszu Bartoszewiczu oraz ze swojej kariery sportowej. Jest to wielki dar. Pamiątki te pomogą ocalić od zapomnienia historię olsztyńskiego boksu i pięściarzy. Gabloty z pamiątkami po bokserach można oglądać w olsztyńskim Muzeum Sportu im. Mariana Rapackiego, które znajduje się w hali „Urania” przy al. Piłsudskiego w Olsztynie. Jest to najwłaściwsze miejsce dla tego rodzaju eksponatów. Zachęcamy, aby wzorem m.in. Ottona Tuszyńskiego inni posiadacze pamiątek sportowych zdeponowali je w naszej placówce.
{AdmirorGallery}muzeumtuszynski1{/AdmirorGallery}
